Καλώς σας βρήκα.
Πολλοί νομίζουν ότι διαφωνούν στα νοήματα. Δεν νομίζω. Πιστεύω ότι διαφωνούν στις διατυπώσεις.
Εξ' αυτής της θέσης, βέβαια, θα έλεγε κανείς πως μόνον οι διατυπώσεις - η επιφανειακή έκφραση των νοημάτων - έχει αξία. Ούτε αυτό είναι αλήθεια. Απλώς το να κατανοήσεις κάτι είναι διαφορετική υπόθεση από το να το συναιστανθείς. Και δεν έχω αντίρρηση ότι το δεύτερο είναι το σημαντικό αλλά είναι ταυτοχρόνως και αυτό που δεν μπορεί να ελέγξει κανείς. Ισως να αισθανόμαστε όλοι το ίδιο και ίσως όχι. Αλλά δεν θα το μάθουμε ποτέ. Τα νοήματα οξύνονται συναισθηματικά στο σημείο όπου η απροσδιοριστία τους είναι απόλυτη και ο μόνος τρόπος να τα εντοπίσει κανείς είναι η διατύπωση. Εκεί διαφωνούμε.
Επειδή λοιπόν οι συζητήσεις περί τέχνης έχουν την τάση να εκφυλίζονται σε συζητήσεις περί νοημάτων, προτείνω τη συνειδητοποίηση της αξίας των διατυπώσεων. Δεν ξέρω αν αγαπώ την τέχνη. Το να την καταλάβω ωστόσο μου φαίνεται πολυτιμότερος στόχος.
6 σχόλια:
Ο,τιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη. Αν βρεθεί και ένα κοινό.. τότε είναι τέχνη. ή όχι;
Πρώτα απ' όλα, ευχαριστώ για το ποδαρικό. Με το δεξί, ελπίζω...
Ασφαλώς, οτιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη. Αλλά πάλι κι εσείς κι εγώ γνωρίζουμε αρκετά πράγματα που δεν είναι τέχνη.
Πιστεύετε ότι το κοινό είναι ικανή συνθήκη για να πάρουμε μια απόφαση ανάμεσα στα δύο; Είναι αυτό που συνιστά τον διαχωρισμό ανάμεσα σε όσα θα μπορούσαν να είναι τέχνη και είναι και σε όσα θα μπορούσαν να είναι τέχνη αλλά δεν είναι;
Δεν ξέρω αν συμφωνείς με τον ισχυρισμό ότι ό,τιδήποτε μπορεί να είναι τέχνη. Το κοινό (το κοινό αγοράζει) είναι ίσως η ικανή συνθήκη για να δείξει αν κάτι είναι η όχι τέχνη, όχι όμως σε βάθος χρόνου.
Ίσως ο χρόνος είναι ένας άλλος παράγοντας σημαντικός. Αν ένα έργο συνεχίζει να θεωρείται ότι είναι τέχνη μετά από Χ χρόνια τότε σημαίνει ότι το έργο είναι πράγματι έργο τέχνης. (ή όχι;)
Με γεια σας Ρόντια το μπλογκ. Άντε να δούμε αν θα αξιωθώ να ανοίξω κι εγώ κανένα. Τουλάχιστον εδώ μπορώ να σας πω και μια κουβέντα παραπάνω. Στους άλλους οικοδεσπότες που μας φιλοξενούσαν δεν θα ήταν ευγενικό. Ώστε οι συζητήσεις περί τέχνης έχουν την τάση να εκφυλίζονται σε συζητήσεις περί νοημάτων; Συγχωρήστε με, αλλά αν είναι συζητήσεις περί νοημάτων θα είναι. Δεν γνωρίζω άλλον τρόπο. Εκτός κι αν εννοείτε ότι αντί να συζητάμε περί τέχνης θα πρέπει να ζωγραφίζουμε ως αντίδραση μπροστά στα έργα. Αυτή είναι δουλειά των καλλιτεχνών κι εγώ ούτε μια ευθεία γραμμή δεν μπορώ να τραβήξω. Όσο για τον ggia λαμβάνω το θάρρος να του απαντήσω, όχι, δεν μπορούν τα πάντα να είναι τέχνη και για αυτό δεν αποφασίζει ούτε το κοινό ούτε ο χρόνος. Θα έλεγα χαριτολογώντας ότι αποφασίζουν όσοι έχουν την εξουσία να το κάνουν, αλλά αυτό είναι ζήτημα διατύπωσης.
Θέλγεια : Όταν γράφω κοινό βάζω μέσα και αυτούς που έχουν εξουσία.. και τα λεφτά να αγοράσουν.
Αχ Θέλγεια πανέμορφη!
Καλώς ορίσατε στο φτωχικό μου. (Για να μην παρεξηγηθώ, ούτε σας παρακολουθώ ούτε σας έχω δει. Σας φαντάζομαι πανέμορφη.)
Θυμίζω εκείνο τον ωραίο αφορισμό, «τέχνη δεν υπάρχει, υπάρχουν μόνο οι καλλιτέχνες». Κάποιος Βιενέζος στην Αγγλία το είπε, νομίζω.)
Anyway (που θα έλεγε και ο Βιενέζος), τις απολογίες μου (που θα έλεγε και ένας έλληνας επιμελητής) για τον συναισθηματισμό του κειμένου μου (κάνει το αντίθετο από αυτό που λέει, πράγματι) αλλά δεν τον αποφεύγετε ούτε εσείς. «Συγχωρήστε με, αλλά αν είναι συζητήσεις περί νοημάτων θα είναι. Δεν γνωρίζω άλλον τρόπο.»; Μα, θέλετε να διαφωνούμε ως αύριο;
Έχετε δίκιο ότι είναι ζήτημα διατύπωσης - και δεν χαριτολογείτε καθόλου - το κατά πόσο «αποφασίζουν όσοι έχουν την εξουσία να το κάνουν». Αλλά είναι ζήτημα διατύπωσης ακριβώς επειδή, μολονότι όλοι είμαστε βέβαιοι πως υπάρχει αλήθεια σε αυτή τη δήλωσή σας, ξέρουμε ότι δεν είναι ακριβώς έτσι ή μόνο έτσι. Στην πραγματικότητα ξέρουμε ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο περίπλοκη. Συνεπώς, αν δεν το διατυπώσετε καλύτερα, δεν υπάρχει συζήτηση. Και, εν πολλοίς, αυτό εννοούσα.
cher ggia,
Όλα, νομίζω, παίζουν ρόλο. Κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα είναι: τι ρωτάμε; Θέλω να είμαι σίγουρος. Ρωτάμε τι κάνει την τέχνη τέχνη;
Δημοσίευση σχολίου