Πέντε

1. Πιστεύω πως ό,τι ζω για πρώτη φορά, το έχει ήδη ζήσει κάποιος άλλος. (Ακόμη και τούτη τη σκέψη την έχω διαβάσει πολλές φορές.)

2. Συχνά αισθάνομαι ότι καμία θετική δύναμη δεν είναι τόσο ισχυρή όσο η αρνητική αντίστοιχή της. Ποτέ η ασφάλεια δεν μας κάνει να αναθεωρήσουμε τόσα όσα η ανασφάλεια. Ποτέ η αυτοπεποίθηση δεν μας χαρίζει τόσα όσα ο φθόνος.

3. Μου φαίνεται ότι η πιο δυσεύρετη ποιότητα είναι η συνέπεια. (Αλλά όχι η συνέπεια με την έννοια της εμμονής. Πρέπει να έχω επιλογή.)

4. Θαυμάζω πράγματα για την ικανότητά τους να εμπνέουν πίστη, δίχως να τα πιστεύω.

5. Φοβάμαι τη δυστυχία.

5 σχόλια:

Rodya είπε...

Πρόκειται για το παιχνίδι στο οποίο με προσκάλεσε να παίξω ο κ. Δρακάτος. Τον ευχαριστώ. Κι επειδή το παιχνίδι απαιτεί να καλέσω και άλλους (πέντε αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ πέντε), καλώ τους:

Θέλγεια (μπορείτε εδώ, αν θέλετε.)
Αθήναιο
Άριστο

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ που αποδεχτήκατε την πρόσκληση. Θαυμάσια!!
Εδώ λοιπόν πράγματι έχουμε να κάνουμε με αυτό που μια φίλη θα έλεγε
"η Ρώσσικη Ψυχή"

Ανώνυμος είπε...

καλα που ειναι και ο alex και ανακαλυπτουμε οτι εχεις και blog ρε παλιοπαιδο :p

Rodya είπε...

κ. Δρακάτε, χαρά μου. Ίσως ωστόσο δεν θα έπρεπε να ανοίξετε συζήτηση περί «ψυχής» με έναν γυιό της στέππας.

Αξιότιμε art, σας καλωσορίζω. Έχω ήδη το σαμοβάρι στη φωτιά.

Ανώνυμος είπε...

Αναμενουμε το επομενο ποστ σας...